Antakya

Antakya,
Sen misin beni var eden
yoksa özlemin mi ?
Seviyorum toprağını taşını
her bir yanını
öyle kocadın ki gözümde
başı Habib Neccar
sonu ise bilinmez bir mecra.
ilk yemeği sen ile tattım
bir biberon içinde koca adamın alın teriyle.
evet koca adam!!!
sen ne koca adamsın ey baba
yılları yılı Uzun çarşında koşturdun
bir o yana bir yana tükenmedin
yıllar yılı bitmeyen hayat kavgasında.
Bilirim her daim anam vardı yanında
Öyle bir melek ki sevdi seni de hayatı da
bütün kötü yanlarıyla
tıpkı benim seni sevdiğim gibi
Ey koca Antakya...
Her köşesinde ayrı bir hatıra
Ne çilemizi çektin okul yollarında
Çocukken yaramazlık, genliğimde kız
Şimdiyse ekmek parası yolunda
Yoruldu mu bilmem kolların?
Onca sene bu koca tarihi taşımaktan.
Kim bilir kaç nesil geçti bu topraktan?
Kim bilir kaç şehid kırmızıya boyadı seni
Kim bilir topraklarında
Ecnebi dedikleri kaç lejyoner geberdi?
Kaç bin yıldır ayaktasın ey koca Antakya?
Söyle hadi dillen artık
Kaç aşık yürüdü ilk aydınlanan
Koca sokaklarında?
Yoksa sen de
bin kocadan arta kalan bakire misin?
Bunca sene kaldırdın
bu ağır yükü el değmemiş bir kadın edasıyla?
Hayır sen kadın değilsin elbet adamsın
Hem de koca bir adam!!
Damarlarında Asiyi taşıyan koca adam
Söyle koca adam
Hangi din seni sömürebildi?
Hangi din esiri aldı ?
Onca sene yüklendin omuzlarına
Hoşgörüyle yürüdün ilahi iki dinle.
Kalbinde her zaman İslam aşkı ile
Kızmasın bana kimse herkesin dini kendine
Ben aşkımı söylerim
Sen dinle Antakya
Üç-yüz bin kişi huzurunda
Senden başka sevdam yok
Ey koca çınar Antakya!!!