Artık Sormuyorlar

Yorgunluğumu sordular
Tek kişi kaldığım sabahları
Ülke olduğum geceleri gösterdim/

Anlatamadığım gökyüzü
Yutkunduğum türküler vardı yanımda/

Ne çok üzgündü
O bildiğin baharlar yazlar
Yakın gibi duran uzak mısralar/

Her biri
Virgül kadar boynu bükük
Öznesiz kıtalarda öksüzdüler/

Yağız ayrılıktı
Menekşe kokuyordu içim
Kırlangıç gülüşlüydü bu yüzden/

Her sabah
Bohçacı içerdi seni
Bulaşık olurdu tezgahta kirpiklerim/

Gözyaşı
Köpük yapınca etrafı
Bitmezdi suyun çilesi ellerimde/

Komik hallerin
Ev hapsinde geçiyor günlerim/

Tabakamda üç beş sigara
Arka sokakta yorgun dükkan
Veda edercesine boynumda fileler/

Sonra
Kapanır yeniden sandık naftalin tutar bizi/

....................


İşte böyle sevgili
Bıktılar onlar da aynı cevaplardan/

Artık sormuyorlar
Yarın sabah nasıl dirileceğimi/