Arzûhal

Kalem ve kâgıdı unuttukları dönemde şairlerin
Kısa bir vedaydı
Mavi bir ekrandan okuduğum.




Oysa şiirler yazardın
Tozlu bir kırkbeşliğin cızırtılı sesiyle sevişirdi
Gün yüzü görmemiş imgelerin
Çocukluğunda masanın altına sakladığın
Zamana sararmamış masallardı
Gözlerime resmettiğin



İpi kopmuş bir uçurtmanın kanadında takılı şimdi
Babil'in asma bahçelerine düşecek kutsanmış aşkımla süslü hayallerim
Sevemediğim bohem hayatın içinde senken en büyük masumiyetim
Çamura karışsın, toprağa yatsın
Şaraba kessin düşlerim






Savaşa tövbe etmişken
Bir çatışmanın tam ortasındayım
Yüreğimin kıyısındaki her liman
Tüm kundaklanmış şehirler senin m/arazım
Asıl şimdi zayıf ve çok azım





Gecikmiş de olsa
Anadan üryan fikirlerim
Sildim ezberimden tüm illegal eylemlerimi
Say ki; yalaka bir zaman asılmıştı boynuma ve çocukça şımarmıştım
Tut ki; kaybolduğum bir şehrin
İkametsiz sokak çocuklarıyla sabahlamıştım
Yok o da değil
En çok babamın omuzlarından düştüğüm gün
Yaralanmıştım
Topuklarımdaki kan
Yüzümdeki utancın kırmızısından
Daha koyu değildi üstelik






Aynı teranedir zaman
Sadece sahne ve kostümler farklıdır
Bir de kulağımızdaki tını
Şimdi çığlık çığlığa haykıran her gece
Alnımıza karışlıyor aynalardan insafsızca kırışıklığı





Teslimiyetimin arzuhâlidir bu şiir
Bir dudak mesafene dilenen
Hüzünlü bir iç çekiştir
Soğuk ve rutubetli duvarın dibinden
( dizlerimi karnıma çekip çocukluğuma
ağladığım yerden)




Bak değiştim
Tüm çıplaklığımı örtmeye çabalarken gökkuşağımla
Düşün...Değiştiremediğimiz kefenin rengini
Tercih hakkımız var mı beyaz dışında...