Aşk Biraz da Şımarıklıktır

birden adı yaşamak oluveriyor...
Kendinden düşüyorsun
?kadınlardan!
Ansızın açılan kapılar ve içlerine sinen o ses
Ürkütürken,
Toplatılıyor menekşeler, dallarından
tenimden de çal onu!

Bir kadının arsız elleri düşüyor aramıza ve fettan bir gülüş
Ah o güzel kadınlar! Öldürebilseydim tüm çirkinliklerimi...

Sonra geliyorsun, hiçbir şey olmamış,
Ellerin dolu, gözlerinde o bakış
Yaşamak bu mu?
Susma;
Yeter ki sesin içime dolsun,
Kıyıyı okşayıp geçen o dalgalar
Yeter ki sen konuş, devrik tümcelerin
Canı cehenneme!
Geliyorsun ellerine basıyorum saçlarımı
Benim olan o boşluğa!
Yalnız, ürkek ve tekiz!
Tamamlanamamış tüm şiirlerin acısı çöküyor evimize
Bir dize kur diyorsun
Eteğimde senden gerisi yok,
Adını söylüyorum!

Yapma işte, böyle böyle gidiyorlar senden biliyorsun aşk, biraz da şımarıklıktır!

Sesin siliniyor satırlardan,
Güncem öksüzlüğüyle kala kalıyor masa üstünde
Örtünün mor çiçeklerine bak!
Menekşe mi?