Aşk-i Canan Eyle Ey Canan

Bugün yine günlerden Canantesi
Zaten her günüm böyle de, her gelen ve geçen günüm.
Ayrı bir yoğunluğu oluyor uzaklıkla harmanlanan hüzün
Merakın dağlar ardını geçemez ama, kalmasın buralarda gözün.
Meğer yaşamaya doyabilmekmiş senli günleri yaşamak.
Farkı varmış sensizligin belli açıkça, olmak ya da olmamak.
Hep bir arayıştı bendeki sevdaya yönelik, şans olabilir miydi ki seni bulmak.
Genç yaşımda dünyaya gelmekmiş dudaklarına dokunmak.
Zaman göstergelerim değişti, herşeyim herşeyinle eşleşti.
Yıllarım Canan, aylarım Canan, günlerim Canantesi
Seni beklerken bile saatim can-ı Canan geçiyordu.
Ve seni gördüm canımın cananı, usul usul esiyordun bende.
Bedenin ruhunu görmesi gibi bir şeydi seni görmek.
Rahmete kavuşan biriydim sanki, meğer buymuş yaşarken mutlu ölmek.
Sevgicik denilenleri ezdim geçtim, sildim attım...
Seni sevene kadar bilmemişim sevmeyi, sevmenin ne olduğunu.
Ve sevmemişim kimseyi...
Bilmiyordum ki, ne bileyim sevmenin Canana yakılan bir türkü olduğunu,
Tek bende de değil ki bilmemezlik, beni sevenler de sevmemiş beni, sevememiş
Ya sen sevgiden aştın yüreğime coştun,
Ya da seviyorum deyip te aslında boştun.
Ama demeye dilim varmaz ki boşluğunu eyy arzu halim.
Hissiyatımı altına aldı sevgin, ezildim.
Bana olan sevginin boşluğunu nasıl söze getiririm
Ben bu günlerde biraz doluyum sevdam af eyle
Senli günlerimde beni sev eyle
Seni sever bu deli can, canana olan aşkı seyreyle
Beni ihya eden Cananı bana yar eyle...