Aşk-ı Revan

Hüzün treninden aldım biletimi
Döner miyim geriye bakar mıyım ardıma
Bilmiyorum...
Nefessiz kalıyorum karabasan tünellerde
Kompartımanlar hüzün kokuyor
Göğsüne yaslandıkça yalnizliğin
Kangren soğuklar işliyor tenime
Kaçıyorum senden ey hayat!
Yeter taş vurup kırma artık cam kalbimi
Islatıp kaçma ateşten bedenimi
Gözlerinde yaş olsam da
Kimseler silmese beni...