Aşklar Her Zaman Masaldır...

Ve bir son yine;
Sözler tükendi artık, diller düğümlü,
Bu mahpus kalemde yüreklerin oruçsuz feryadları diniyor,
Kim türküler dizesinde anlamlara savrulmuş
Haydi dostlar çığırtın o amansız askeri,
Mühürlü bir yaprak bu yaşlar,
Hangi kubbede kazınmış benim adım,
Ben öldüm, anlayın artık,
Bu bir son, bu bir veda, bu bir hikaye,
Size son kez bağırıyorum bu karanlık yollardan,
Anlamlarım yüklü geceler artık ben olmaktan çıkıyor,
Bu puslu vadideki çimenler artık ben değil,
İçimden gelen milyonlarca ruh kurtuldu zincirlerinden,
Ben artık sen değilim, siz değilim,
Hıçıkırıklarda boğulduğum geceler bitti artık,
Bu tutarsız bakışlardan kaçışım nihayete erdi,
Bu çilesiz yalanların acısı bitti sonunda,
Artık yeni bir sen ve yeni bir ben,
Sadece bir neşter gibi işlendin yüreğime,
Ve seni yaşamak artık hesapsızca,
Bir gelin misali beyazlar içinde,
Ve bir siyah misali beyazların tam dibinde,
Ölümmü olmalıyım yoksa hayatmı ölümün içinde,
Sen ve ben, bir son satırdaki hikayeyi paylaşırken,
En ölümcül yerinde kaçtım bu susuzluktan,
Ve şimdi bir martının avuçlarında ağlar melekler,
Göz yaşları siler bu bahtsız kölenin işkencesini,
Son gemilerde uzaklaşırken kıyıdan,
Ben sahiller boyunca seni düşünürüm,
Ve sevgilim; en son cümlemde seni söylerim,
Aşklar her zaman masaldır ve masallar her zaman gerçektir...