Aşkolsun Sana Aşk 14

Aşk şiirine anarşist bir suikast girişimi

Bilirdi;

Yalnızlıktan ve ayrılıktan oldum olası korkar

Ne zaman bir başıma kalsam

Ödüm patlar/ yüreğim çatlar/ yapayalnız kalamazdım asla…

Kendimle bir başıma

Ve yapayalnız bırakmak istemezdi bu yüzden beni

Bilirdi; yanımda o yoksa kafayı yerdim çünkü…

“iyi bak kendine” dedi

Beni bana değil de

Kendine emanet eder gibiydi

Elveda der gibi/ dönüşü olmayan bir yola gider gibi

Bir dağın çöküşü/ bir çığın üzerime ansızın düşüşü gibi

Yere düşen yağmur ve havada savrulan kar gibi

Ellerimi boşluğa

Gözlerimi yollarına koyup gitti…

Korktum;

Kalakaldım/ Bakakaldım/ Sevekaldım…

- punduna getirip şiire sızan

Ve suikasta yeltenen anarşist bir dil yazdı sonunu şiirin-

“Kapıdan çıktı… Birkaç adım attı… Durdu kadın…

Yüzünü çevirdi

-Yaramaz bir çocuğu azarlar gibi-

“abartma, annemlere gidip geleceğim” dedi…”