Aslında

Yağmur yağdığında şemsiyeni açma,
Çünkü düşen her damla benim aslında.
Karlar yağdığında saçlarını bereyle saklama,
Çünkü siyah saçlarında kaybolan karlar benim aslında.

Bir sonbahar mevsimi yürürken kaldırımda,
Ayağının dibine düşen bir kuru yaprak var ya,
İşte ona sakın basma,
Çünkü o da benim aslında.

Bazen esen sert bir rüzgar var ya,
O zaman hırkanı sakın kapatma,
Çünkü o anda,
Bedenine değmeye çalısan bir rüzgarım aslında.

Sen sakın ağlama,
Ağladığında akan göz yaşların var ya ,
İşte o akan gözyaşların benim aslında,
Ve her ağladığında senden damla damla uzaklasmaktayım adeta.

Sabahları uyanıp kalktığında yüzünü sakın yıkama,
O kirpiklerin ile gözlerinin arasında bir çukur var ya,
İşte o çukurda biriken çapaklar benim aslında,
Suyu yüzüne her vurduğunda beni senden uzaklaştırma.

Ve sen sakın başkasının olma,
O gözlerinle asla kimseye bakma,
O zaman sensiz küçük de olsa yaşama umudum var ya,
Onu da yok sayıp beni toprağa koyma