Ayrılık Mektubu

Sana sadece bir tek şey söyleyeceğim.
Ben yoruldum.
Senden, aşk acısından, yüreğimden.
Umudum kalmadı artık.
Ve senin beni sevebileceğin ihtimalin dahi yok artık içimde.
Belki de sen haklıydın, sen beni sevemezsin.
Yüreğinin bir köşesinde, yer yoktur belki de bana.
İşte bu yüzden kendi isteğimle çıkıyorum hayatından.
Mutlu ol artık ben yokum.

Ama ne kadar da inanmıştım senin kaderim olduğuna.
Hep beni umutsuzluk bataklığından kurtaracak kişiyi bekledim.
Ve sen çıktın karşıma, ama meğerse bir mavi rüya imiş.
Yine olmadı desene.
Yine bataklıktayım, batıyorum umutsuzluğa.
Ama en azından yıldızlara bakabiliyorum.
Bil ki sen hayatımda olduğun her an güzeldi, ama olmadı.
Beni hep şöyle hatırla gül yaram.

Senden önce bataklıkta çırpınarak yüzen bir balıktım.
Seninle ise okyanusta özgürce dolaşan bir balıktım.
Lakin senden sonra ise tamamen bataklığa batmış bir yassı balığım.

Ben bir yolcu idim.
Sen ise bir hancı.
Bir an geldim, dinlendim ıssız köşende.
Ama an geldi ve gittim, sessizliğe çıkan bulvara.

Ve bil ki sen ilksin.
Çünkü ben ilk kez biri için aşkın çiğ damlalarını döküyorum.
İlk kez biri için kalbim gökkuşağı gibi yağmurdan sonra parladı.
Sen tıpkı kabul olmayacak duamsın.
Canımı acıtacak bedduamsın.
Ama yinede sen benim ilk aşk acımsın.

Artık sen yoksun diye gülüyorum sadece, ağlayarak gülüyorum.
Keşke demeyi asla sevmem ve sevmedim de.
Bu yüzden keşke şöyle ya da böyle olsaydı demeyeceğim.
Ama sabah güneş doğunca.
Sen yine kaldığın yerden devam edeceksin hayatına.
Ben ise güneşin doğduğunu dahi göremeyeceğim.
Çünkü senin gidişinle, tıpkı güneşsiz kalan gezegen misali olacağım.
Her şey için çok teşekkür ederim sana.
Elveda güneşim, hoşça kal.