Babacığım

Bir yoksul ümmi idin Soğanlı dağlarında,
Çırak,çobanlık yaptın,ellerin bağlarında.
Gurbet ellere düştün evlilik çağlarında,
Hayat mektebini,bitirdin baba.

Sonra toprağın oldu,suladın bahçemizi.
Bakkal dükkanı ile besledin hepimizi.
Aziziye türküsünde,görür gibiyim sizi,
İdealist ruunla,gerçeği buldun baba.

Altı çocuğun vardı,hepsinide severdin.
Hatâmız olursada,ne kızar ne döverdin.
Sırası gelenleri,birer birer everdin.
Ölüm var namazını kıl,derdin baba.

Gönül,geçimden yana,derdin vardı yığınla,
Paran bereketliydi,hep kavruldun yağınla.
Üç takım ev yaptırdın,dişinle tırnağınla,
Bir kanser savaşında,ömrünü verdin baba.

Yaşamayı sever idin,kibir gönül yok idi,
Sohbetin,şakaların,dinleyenin çok idi.
Misâfire sofranız dâima açık idi,
İnşallah,diliyoruz,cennete girdin baba.

Cesâretliydin amma,mezardan çok korkardın,
Allah'dan gelebilen,azar'dan çok korkardın.
Şehâdet getirirken,kollarımda can verdin.
Bana fâtiha yolla unutma,derdin baba...