Barınak

Yüreğim geceyi terk ettiğinde
Denizi kucaklayan ay kaybolur
Ve gecenin nabzı söner
Sabah güneşinin gülüşüyle

Mutluluk tüy gibidir
Tam tasmasından yakaladım derken
Uçar gider en hafif rüzgârla birlikte
Birden yere düşer, toprağa karışır

Ateş kadar saf benim duygularım
Kalbin her an beni bıçaklarken
Çekeceğim çileye âşık oldum
Gözlerinde bir barınak arıyorum

Kalbine bir tohum ek

Parlasın zambaklardaki çiğ taneleri misali gözlerin
Göz kapakların arasında belirsin sevdamız
Işık dağını yontup adını çoktan yazdım
Fazla uzaklaşmış olamazsın

Beni sevginden mahrum etme

Seğmenoğlu