Başlangıç Anaforizması

//Duyuyorum
Tembel ağrılarını geçmişin
Savcı yargılardan doğan düşünce akınları
Ve zayi hayatın sızıları yüreğimde//

Kendine o kadar kızgın bakar ki
İçsesin
Duyarsızdır artık
İnsana
Olaya
ve görmeyi unuttuğun herkese

Bir bakarsın cebindeki delikten
düşmüşsün o ana
Ve kıyaslar
Kıyaslar
Kıyaslarsın
Olmayı düşündüğüm yerde miyim

Biter kızgınlığın aynalarına
ki sen, seçtiklerinin toplamısın
Kendine döner ve sorarsın
Nereden başlamalıyım
İşte o an değişir dünya
Ben daha ölmedim

Derin bir tefekkür çekip içine
Önce yanlış rutinlerini görürsün
Sonra darlarsın hayatın suyuna
İçinde unuttuğun öğrenme merakını bulursun
Ve yıkarsın tenindeki ölü toprağı

Yeniden bir olup kendinle
Yeniden hür kalırsın prangalarından
Yıkarsın yanlış ördüğün güven duvarlarını
Yeniden sızar görüler
Çıkışı gösterir yeni seçimlerin

Biraz terin sıcağına alışıp
Biraz emeğin kanadına asılarak
Direnirsin topuğundan çeken alışkanlıklara
Ve artık hikayen yeniden yazılabilir

Zira başarı!
Yeniden, korkmayı bırakır
Geçmişin sarı savlarında.