Batık

daralan soluğumun ağıttan otağı
umman bir ağrıyı hapsetmekte
gün ve gece
süslü yağmurlarla sır olmakta
göçmekte kent yüzünü bırakıp
yeşilin batığına




kesintisiz düşlerin bağrında kuytu göller
zaman çekilmesi sarının dağ’ı
her akşam
hüzünlü perdelerin güz kamaşığı yaprağına
bir yalnızlıktır gövdem
çöl öyküsüyle
içimdeki sus’a doğar
bir gül kovulur



ansızın dökülür bahçeler
kırılgan kül’e
tül örtüsüyle bakar çoçukluğum
nasıl da kızarır aynalar
söz solar şairlerin tenha yanına
savrulur dilimin uçurumundan çiçekler
ırmaklara şiirler kapılır

....