Bayer Apartmanı

Keşke,

Kokun yenilebilen bir şey olsaydı.

Ya da seni sevmeye kendimden başlasaydım.

Peki yok muydu öyle bir ev, 

Öyle bir kadın yok muydu?

Her yaz akşamında sahile giden o sokakta,

Gözlerimiz buluşmuyor muydu?

Keşke,

Kokun yenilebilir bir şey olsaydı

Böyle böyle bir doyuma ulaşsaydım.

Nasıl geçerdi günüm?

Nasıl kalkardım sabahları?

Unuttum, seni sevmeden önce,

Nasıl görürdüm bu apartmanları?

Keşke,

Bu kadar çok hayal kurmasaydım,

Tozmasın enkazı diye, göz yaşıyla sulamazdım.

Sahilde sarhoşlar ağlıyor.

Banklara kusmuşlar,

Herkes kaybetmiş semtte.

Aramıyorlar.

Duruyorum: Bayer apartman No: 39

Ardından yürüyorum,

Artık siz, orada oturmuyorsunuz.

Keşke sana gitme deseydim.

2018 11 Temmuz