Bazı Yanlışlıkla Verilmiş Fetva

Bir sancı saplanıyor yalnızlığa.
Huzursuz, kelimesiz bir açlık.
Onun adı dünya.
Onun kumdan yapılmış kaleleri var
Sütten ırmakları, buluttan yatakları
Şehirler dolusu hıyar böceği
Elleri
ve uzamış, boyalı tırnakları
Ve aydınlıkları, zifiri, sonsuz, kırılgan.

Bir bıçak sokuluyor yalnızlığa
ve fakat kan gövdeyi götürmüyor
ruhu götürmüyor sabah sekiz akşam beş saatleri
hırkasını kuşanaraktan bir dilenci
kara gözleriyle birşeyleri doyuruyor dünyada
birşeyleri , birşeyleri işte
acımak, kahrolmak, merhamet gibi
birşeyleri doyuruyor
nefret etmek, şükretmek, kibriya gibi.

Ve yalnızlık deliniyor, yırtılıyor yanakları
Kocaman bir öpüş oluyor şu evren dedikleri
O siyah, o yeşil , o mavi , o ela
O küçülüp, örülüp bir çift göz oluyor insanda.

Ve yalnızlık patlıyor.
Big-bang!!
Bir zerre olarak
hem de üsküdarsız, atlarsız
geçemeden bir yeri
dişlilerin ve evrakların arasından aydınlık olarak
kanayarak yani çay ocaklarında her akşam
bütün matemlerde gerekli ve hazır bulunarak
Yapayalnız düşler kuruyorum, dişlerim kırılacak
Çökecek bundan böyle pisagor bağıntısı
Öklit'in hesapları, annan planı ve sabah çalan alarmlar
Çökecek! çare yok şu lütuf dedikleri
sabır herşeyden önce insanda çatlayacak
small-bang!!
ve sonra
fesleğenler gibi koku verecek emek.

Ve yalnızlık susuyor;
Anlaşabilmek,
şirktir.