Belki
Belki
belki bir gün batımı ile güneş en kızıl elbisesiyle alay ederken dünyayla, aşk ağlıyordu
belki bir karıncanın soluklanmasını izlerken bir bulut vazgeçer gözyaşlarından
belki aşk nedir bilmeyi istemezken , hiç içinden çıkılmaz bir aşk hikayesinin sebebi oluyorumdur
belki çok istediği her şey hiç olmadıkça avunduğu tek şeydi yalnızlığı ile konuşmak
belki korkuyordur hiç kimsenin bilmesini istemediği en tamir edilmez utancıyla yüzleşmekten
belki sırrını öğrenir diye insanların her birine güvensiz yaklaşıyor
belki bu yüzden anlaşılmaz garip düşüyordur hayata
belki çok susuzdur sevilmeye en büyük yalnızlığıdır sevilmeyi beklemek
belki bir gün bir gün doğumuyla aşk geç kalmış olmayacak umudunu yitirmemişse eğer
sen yokken ben de yok muşum
sen neden yoktun ben hiç bir şey değilken
çok merak ettiğim seni görünce meğer yıllardır tanıyormuş gibi oluşumuza birlikte mutlu olduk
sen yokken ben neleri anlamaz mışım nelerden hoşlanır olmuşum her şey birden ortaya çıktı
seni gördüğüm gün kendimi kaybetmişim kaybettiğim gün her şeyin farkına vardım
sen doğruydun ben doğruyu seninle tanıdım hayat doğruydu seninle doğru hayatı buldum
toprağa karıştığımda mı
anlaşılacağım
kalmış mıdır bir anlamı
bütün bir bahar hediye edilse
mümkün mü ?
kırılmış kalbin tamiri
işte çekiliyorum yeryüzünden
ardıma bakmadan
bir çınar ağacı beklesin yeter
beni ...
umutları azık yaptım
uzun bir yolculuğa çıkacak gibi
ufkuma çıkan acılardan köprüler inşa ettim
uzak yakın ne fark ederdi
utancımı kaybetmemek uğruna savaştım
kaybettiğim umutlarım değil
gökyüzümü kaybettim
ben
bundandır yağmur bulutum görülmez
çiçeğimi açmaz benim
yazılmakla bitmeyecek bir efsane olmalı yaşanılanlar
bir bulutun kadife eli tutup uzaklaştırmasıydı kurduğum düşlerden
saplandığım sevda bataklağında dibe vuracaktım
.geri dönülmez olsa da
girdiğim yol
kapattığım bütün hesaplar
bana zarar yazsa da
sukutu hayallerin insanı
olsam da
mutluyum çok ben de
istanbul yetiyor bana
beyaz kuşların dansı
lacivert tuzlu boğaz
iskeleden kalkan vapur
bir elimde simit bir elimde çay sahilde
bir çınarın altında mutluyum çok gerçekten
hayat bedel ister sevgi sevilmek ister
kaderde ölmek varsa keşke bilse insan
ölmek özgürleşmektir inan ..
2009 / çengelköy
