Benim Şehrim

Benim yaşadığım şehir başka

Benim şehrimde başka insanlar, başka sevdalar var

Ağaçları başka, havası başka, sevda kokar baştan başa

Çiçekleri bile başka bir güzel açar

Benim şehrimin yolları hep bir yerde kavuşur

Mesela hangi yolu seçersem seçeyim, hepsi umuda çıkar

Her köşe başında sevinçler bekliyor olur beni

Koşarak mutlulukların boynuna sarılırım

Benim yaşadığım şehirde başka bir sen var

Sen bile görsen buradaki seni, tanıyamazsın

Yolunu şaşırmamış, ümidini yitirmemiş

Hayallerini ve kendini kaybetmemiş bir sen

Senin bile henüz ulaşamadığın bir sen, anlayamazsın.

Benim şehrimde, arkasından gidilmeyen ayrılıklar var

Zifiri karanlığa bürünmüş gecelerde kaçanlar

Gidip de dönmeyenler

Dönüp de bulamayanlar

Benim şehrimde çok kısa sürer üzüntüler, acılar

Benim şehrimde evcilik oynar çocuklar

Ağaçlardan erik çalarlar

Neşe içinde, evlerinin önünü süpürürken hanımlar

Emekli çiftler balkon sefası yapar.

Özgürce kanat çırparak uçar kuşlar bu şehirde

Çiçekler istedikleri renkte açar

Neşe içinde koşuşturarak oynar kediler

Sokak köpekleri taşlanmaz.

Benim şehrimde umutlar bir ipin ucuna bağlanmaz

Sevinçler, özlemler, gülücükler dilek ağaçlarına asılmaz

Kimse ah vah etmez, yanmaz yakılmaz

Şehrin ücra köşelerinde ağlanmaz

Umudun şehridir burası

Sevincin, hayallerin, güzelliklerin

Çocuklar büyümez burada

Gençler ihtiyarlamaz

İhtiyarlar ölmez

Ve kimse kimseye hesap sormaz

Mutsuzlar, umutsuzlar, kalbi kararmışlar

Şehre alınmaz

Ölüler

Bu şehirde yaşayamaz...