Beniz Kıyısı

ve cesaret oldu ilk harf
kime kaldı sözün anlattığı

az sonra öptüm alnının ırmağından
usul bir bahar yarasını sarıyordu
kaşlarındaki patikada

ince patlayışında üvey tomurcuğun
yüzün sırçadan bir anne çekirdeği

ayağım battıydı ve çamurdum çamur
bir defnenin elini buldum sende

/ki hayatın yansısı görünmez aynalarda/

sonra dalgın bir ara renktim kabul
öylece seviştim seninle

karıştırdım paletimde tüm gölgeleri
çırılçıplak kaldı kentli adımlar
-ama her gölge turuncu değil-
rüzgâr eğilmez saçağında yelin

dünya kareli bir defter
meridyen ve paralelleriyle bugün
okunmuyor yazımız

papatya ne diye büyüttü kendini bilmem
bir seviyor sevmiyor repliği nasıl olsa

her aynanın ardından baktım kendime
yüzüm mayalanması mahcubiyetin

soyundum ve teninde üşüdüm ayaz
yüksek kesimlerine yağdı ayrılıkların

bana kaldı güzün anlattığı