Beyaz Kelebek

Ve beyaz kelebeğin dansıyla aydınlandı gece
Aynalara düştü kar taneleri
İkiyüzlü aynalara...
Bir yüzünde mutluyken o bakış
Diğer yüzüne yapışıverdi karakış.



Dumanla kucaklaştı mangaldaki ateş
Gamzeli yüzlerde dolaştı duman
Sallandı odalar çakırkeyif
Uykuya hasret gözlerde titredi sokak lambaları.
Zaman durunca Uludağ da
Güneşi özledi gökyüzü.


Lapa lapa yağan kara tutundu
Şehri saran sarhoş efkâr
Yutkundu mutlu insan; kendinden kaçtı
Çorbanın acısında üşüdü yüreği
Açlıkla tokluk yer değiştirdi düşlerinde.
Sahne iki perdeli oyuna açıldı.


Buğulandı aynadaki yansıma
Buz tuttu kirpikler
Pabuçları yırtık, gözleri ıslak, yarı çıplak
Korkuyordu, karnı açtı.
Ekmeğini umuda bandı Ağrı'nın köyünde çocuk.
Saklayamadı ellerini,
Eller nasırlı, eller soğuk.


Gözleri bağlı körebeydi yollar.
Uludağ'la Ağrı arası büyük uçurum.
Çığlık! Çığlık.
Dokunmak istedi mutlu insan
Dokunamadı.
Ağlamak istedi ağlayamadı.
Ağlamalıydı, dokunmalıydı oysa
Ağlamalıydı
Dokunmalıydı...