Boşa Geçmiş Ömrüm

Boşa geçmiş ömrüm
Gül varken dikenlerini dikmişim yüreğime
Merhabalar varken elvedalara esir olmuşum
Parçalamışım avuçlarımda hayallerimi

Zaman umudun şarkısını söylerken
Ben kapatmışım gönül penceremi
Takılmışım sevdanın sahte oltalarına
Bir gün dönersin diye kandırmışım zavallı gönlümü

Keşkelerden kaleler kurmuşum kendime
Dokundukça bin ah haykırmış içimden
Yıkılmış bir şehir gibiyim
Yıkık sevdalar paramparça umut çiçekleri

Şimdi bakıyorum da nerede o gençliğim
Hangi hırsız çaldı onu yoksa zaman mı faili
Sen umut değil gönlümün zehirli sarmaşığısın
Yalnızlığımın suskun adı kurşun gibi yüreğime çakılan
En çaresiz yarasın