Bulut Ve Toprak

Bulut aşık olmuştur
Görüp de dokunamadığı toprağa
Gelip geçerdi her akşamüstü
Gidermeye çalışır hasretini
Ama asıl haset
Görüp de dokunamamaktı
Bir akşam üstü geçerken

Toprak aşık olmuştur
Çok yükseklerdeki buluta
Görmek bile zorken
Dokunmak bir hayaldi zaten
Ama en çok yakan içini
Her geçişinde bulutun yükseklerden
Sanmasıydı kendisini görmediğini
Anlatamazdı derdini kimseye
Anlamazlardı zaten
Çünkü başka bir şeydir uzaktan sevmek
Hasret çekmek
Ve bu o kadar dayanılmazdı ki
Toprak çatlardı hasretten

Bulut aşık olmuştur toprağa
Ve görünce çatlayan toprağı kalbi acırdı
Bırakırdı ne kadar yaş varsa bedeninde
Teker teker toprağa
Düşen her bir damlanın
Buluttan geldiğini anlardı toprak
Düşen her bir damlayı daha çok severdi
Yüzünde güller açardı
Bedeninde yeşillikler

Toprak aşık olmuştur buluta
Bulut da toprağa
Çok uzaklarda olsalar da
Hasret zor olsa da
Aşık olmuşlardı işte
Bulut toprağa
Toprak buluta.