Bulutlar Ağlasın Sana

(Sankilerimde saklıydı adın
Hem gitmek istemez,
Hem de gülüşlerimle oynardın...)

Yolun öbür ucuna haykırdığımda bile
Sen beni ne duydun, unuttun
Ne de o güzel sandığın başını bana döndürme cesaretinde bulundun..
Oysa ki istediğim ufak bir tebessümün içerisinde
Bana doğman, beni kendine kabul etmendi.

.. // Olmadı...
Yalvarmak isterdim halbuki yüzüne
Seni sevdim, diyebilmeyi
Bütün hayallerime seni katıp kendimi yittiğimi
Hep seni, gülüşünü, umarsızca bir şeyleri seyredişini
Sevdim, sevebildim diyebilmeyi/ sevdirmeyi
Belki de bana kızdığında bile seni ne kadar hissettiğimi
Beni bilmeni/ anlamanı isterdim..

Nefesime sokulduğunda nefesin
Kalbimden tonlarca akan sıcak nehirleri sana anlatabilmeyi umduğumda
Her şeyin aslında bir karartıdan ibaret olduğunu göremedim, üzgünüm..
Sana açmam gereken tüm anılarımda saklıydın halbuki
Uzaklara dalan gözlerine dokunmayı,
Sormayı, seninle oturup hayatı yorumlamayı
(Belki de) Seni özlememeyi umardım...

Saçımın teline yağmur değdiğinde
Bütün bulutları içip kurutabileceğini söylediğinde, sen
Ben bütün umut ağaçlarını bir bir yerleştirmiştim yanına
Oysa ki arkanı dönüp gittiğinde bile,
Ne zaman saçlarıma yağmur deyse
Ağlıyorum...

Aşık bir deli olman da yakışırdı adına
Tek kişilik kimliğine tutulduğumda, ben
Tüm deliliğinin yanında, hapsetmiştim duygularımı/ kalbini açmak için..

Bilmem, hatırlar mısın?
Seni yanıma her çağırışımda biraz daha uzaklaşırdım adından,
Sanki tüm yurtları bağışlamıştın bir bir etrafına, bana..
Halbuki aralarında en yağışlı, en nemli olan ben idim,
Durmadan yağışlarınla, haykırışlarınla
Saçlarıma değen rutubetten
Aşkımız da hastalandı/ hastalanmıştık ..

Şimdi ise bütün bulutlar ağlasın sana...
Beni beklemesin umutların,
Kalbinin boş hücrelerini de bensiz bir sürgüne yok et..
Yokluğum ise acıtmaya başladığında canını,
Ne kadar ağladığımı/ gözyaşlarımın ağırlığını/ hatırla, sana...