Büyüyünce

Önce gözlerinden vurulur insan;
Sonra gülüşlerinden ,düşlerinden,
Sözcükler can çekişir dilinde,
Şiirlerde boynu bükük mısraların ...
Bir türkünün elleri boynuna dolanır,
Var gücüyle sıkar, kasteder canına,
Can ki yerle yeksan olmuş,
Düşmüş kastın azabına.
Hazan vurur sararır tüm mevsimler,
Bağlar bozulur, düşistan talan olur,
Kara kızıl alevler zapteder yüreği
Çığlık çığlık sessizlik yırtar geceyi,
Acının dili lal,
Kor kızıla teslimdir artık umudun mavisi,
Boğulur karaya çalar,
Çoğala çoğala tükenir...
Hasret çarmıhı gerilir,
Nuh tufanı başlar,
Ömür sürgündür Eylül'de
İçinde buza kesmiş yazlar,
Üşür içinde, üşür Temmuz akşamları...
Dünle bu günün tek farkı,
Sararıp düşen takvim yaprakları,
Sardunyalar açmaz ,reyhan kokmaz eskisi gibi,
Görünmeden geçip gider kiraz mevsimleri...
Leylaklar süslemez dar sokakları
Keklik uçmaz,Kekik desen terketmiş ,
Sarmaz artık dağları,
Vurur yüzüne yüzene dört duvar ortasında,
Savurur ordan oraya deli dağ rüzgarları.
Bedenin her yerinde başlar,
Hani,
Çiçeğe durmuşda açamamış bir eriğin sancıları...
Ve en son ciğerinden vurulur insan,
Ciğerinden!!,
Azala azala,azar azar ölür!!!,
An be an ,dirhem dirhem gömülür...

( fatoş aslan/saklı şiir'den...)