Can Kafesim

Gidiyorken dönmeseydin geriye
Gözlerinden okumazdım sevdanı
Kelimeler anlatamaz sorsan da
Yüreğimi parçalayan kadını.

Yokluğunda yağmur gibi düşerken
Gecelerin sakalından tutundum.
Ayrılığın hicranıyla pişerken
Ay ışığı kızılından gül sundum.

Yudumladım aşk meyini sununca
Duygularım sağanağa dönüştü.
Bülbül gibi dallarına konunca
Şakıyarak gülistanda ötüştü.

Hücrelerim acımasız yaşamın
Şifresinde çözüldükçe can buldu
Sahralarda adı kaldı akşamın
Karanlıklar sen gelince kayboldu.

Yıldızları şahit kıldım sevgime
Akasyalar iç çekerek sustular
OZANMERDAN imrendiğim şevkime
Kıskananlar özlemini kustular.