Canım Benim

Ay’ı kanan gözlerinin mevsim dönencesine eklenince ben
Nal sesine kulak veren mavilikte
Göç çağrısı ırmak olur yolların ucuna
Göğsümün yangınıyla boy atarken iklimler
Susturulmuş sancının sabır ateşidir bu
Deler giz gibi yalnızlığı..
Karanlığın sır kelebekleri gökkuşağı açarken
Uyandırmayın beni
içimde buğu hüzün
Gözyaşım şarap
Elimde sandık



Ağzımın kıyısındaki gamzenle su içiriyorum çiçeklere
Tozpembesiyle yağıp kapına
Bahar ikindilerini savuruyorum saçlarımdan yüzüne
Karanlıktan akan ışığın alev ikiziyiz
Ay’ın aydınlığı
Günün ışığı
Denizlerin köpüğü

Canım benim..