Ceviz Ağacı

hazirandı gölgene sığındım ey ceviz ağacı
gölgesi bir hoş eder derlerdi de inanmazdım
ah yıkılası ağaç gölgendeymiş acı

sen yeşil yeşil sararken bedenimi
çoktan siyahlara büründü ruhum
ah kuruyası ağaç bilsen kimi kaybettim kimi?

sarılsamıydım ölene dek dalına yaprağına
umut devşirip ebede kadar
ya da hiç düşmeyeydim gölgeden kucağına

tek meyven oldu sızlayan yüreğim
başka yürek yakma artık ne olur
yoksa her derdi senden bileceğim

elemler dökülürmüş meğer dallarından
ben de toplamışım huzur sanıp
habersizce herşeyden habersizce yarından

hazirandı gölgene sığındım ey ceviz ağacı
bir ağacın altında bu kadar da durulmazdı ya
ah kesilesi ağac gölgendeymiş acı...