Çilingir

Dost meclislerinde yüzümün ifadesi
Hüznümün dışa yansımasıydı
Kahve falları sadece avuntunun adı
Sen;
Hüznümün karargahı
Yalnızlığımın bitmeyen senfonisi
Deniz köpükleri gibi
Ansızın görünüşlerin
Ve zamansız kayboluşların
Her eylülde kapımı çalan
Her lodosla bir olup uçan
Her kapı kadar bana kilitli sen!
Bense;
Çilingirlikten istifa etmiş
Düş sokaklarının baş müdavimi
Yorgun ama azimli
Suskun ama ümitli
Dağ rüzgarları gibi firari
Akşam alacalıklarına özlemli
O aşikar nakaratın
Sonundaki senkop!