Çivi

caydım kalbinin gölgesinden

çelik yelekli bir atmaca tırnaklarıyla öldürdü beni

tekmelenen tüm yoksul akşamlarımın fıtratıyla yüzdüler derimi

ne kadar da meşru değil mi / gözlerin

ne kadar da sağlam değil mi / gitmelerin

olsun

yiğit rüzgarlar sırtımı döverken

her gün yeniden döktüm retinamı adımlarının kızıl tetikçiliğine

içimde devrilen ağaçların ıssız uğultusu delirirken üstelik

üstelik

devrim gibi bir şey oldu kurşunlanan ruhumda

tutuklandı şimdi tüm gülüşlerim ve bu şiir

hüküm giydi hem ellerim hem dilim ve bu kent

sen nerdesin

al işte aynı soru yeniden / sen nerdesin

yüreğimi yoğuran zehir soluklu şehirlerin kalbinde misin

yoksa tabanlarına ömrümün çirkin bakışlarını perçinleyen gün ölüsü nehirlerde misin

avuçlarım boğuluyor sesim geberiyor ve nehirler artık ölemiyor beni

en fazla üzgün sakalımda bir serçe doğuyor her sabah

ve her sabah sanki madrid’de

franko sokağındaki o duvarda kurşuna ölüyorum

ne kadar da meşru değil mi oysa / ellerimde ellerin

ne kadar da sağlam değil mi oysa / kalbimde çivilerin

Ali Tanyıldız--- ağustos 2024

FOTOĞRAF: plaza mayor-Madrid-İSPANYA