Çocuk

"Hatırladığın ve bakmayı sevdiğin

tek şey olan gözlerimi unuttuğunda..."


Kapat nehrin gözlerini, ağlamadan durulsun.
Hayali kurulsun küçük adımlarla, kaldırımsız koşan bir çocuğun.
Siyahtan ve kırmızı,sıcacık.

"beni her unuttuğunda
gündelik kahroluşlarla"

ve kasım ,aralık ve fırtına.
dağıtır yüreğini, yüzyıllardır sakin denizin.
ki aşk, daima bir ihtilal iken çocuğun gözlerinde,
çamurdan oyuncaklar,ipler,tebeşir tozu, asfaltlar...

"Ve seni,her zaman hatırladığımı
unuttuğunda..."

Aç gözlerini zamanın.
Nehir bırak orada kalsın.
İçinden ormanlar aksın.
Ağaçlardan kibritler,
yüreklerden tütün sarılsın.

"Ne çağrışım ne i mge."

Sonra yine mayıslar, haziranlar.
Zorlar...
Hep zordular.
Bunlar yazlar.
Ellerim ise her an bentlere taş.
Yakmak lazım ormanları, çekmek lazım ciğere.

"Nihayet suya indirip tüm kederi büyük bir gemiyle...
Biliyorsun sonu gelmiyor"

Ve o çocuk .
siyah ve kırmızı.
Zamanın kulakları.
Nehir ve ellerim.
Zaman,nehir ve düşgözlerimiz.
Ağlasın zaman, simsiyah ve kıpkırmızı.
Ve kasım, aralık, fırtına...