Çocuk Gibi

gecenin bir yarısı,
saat körün kör vakti
şehir yorgun düşmüş
insanlarda öyleydi

çıt çıkmıyordu sokaklardan
ıssız bir ses dolaşırken odamda
duyduğum en doğru yalandan
yanıyordu içim haklıydı oysa

mektuplar yazıyorum uzaklara
tanıdık tanımadık insanlara
hepsi ayrı telden çalıyor
ne garip bir dünya

mevsim sen değil buralar
aldandım dinmedi yağmurlar
gitmeliydim kalan hatıralar
günahsızdı çocuk gibi