Çocukluğum

İçimde yangını yağmurun
susadıkça büyür uçurum
düştükçe sabırsız
gözlerin çağrılı
istanbul arar uykum
sabahı istanbulun
düşüyorum
kanatlarım ateş
acısız bir manzara
siyah bir gökyüzü
gittiğimiz yeri görüyorum

Çocukluğumdan geliyorum
ıtır kokulu evimiz
sen çiçekleri seviyorsun
saçların kadın
sisli sokakları düşlerimin
birbirine benziyor
sokakta bir kadın yalnız
saçları sabah
sana benziyor gülüşü
yetim çocukluğumdan
çocukluğa açlığımla geldim
ayaklarım çıplak
gözlerinde telaş
ben uçurumda bir kuş
kanatlarım ateş
gözlerinde yağmur
ellerim yaralı
ayaklarım korkak
sen etrafımda sis
cisim cisim işlemektesin

Çok uzakta çocukluğum
yalnızlığımın içinde
yalnızlığım sen
durmaksızın geliyorsun
ellerin kadın
dudakların ateş
hayallerimi dolduruyorsun
bir tutam tutku
birikiyorsun
içimde çocuklar gibi
birikiyorsun