Deprem

İnsan ruhundada deprem yaşayabilir...

Önce artçılar bir bir gösterir kendini
Sonra hiç umulmadık anda geliverir
Uykuda yakalamıştır belliki..
Bütün gösterişiyle salar seni

Bir o yana.... Bir bu yana...

Kaçmaya çalışırsın önceleri
Kendi canın mühimdir, bencilsindir!
Birden;
uyanmamış olan masum duyguların aklına gelir
Olanca kuvvetinle çığlıklar atarsın
Sırf uyansın diye...

Uyandıramazsın!
Uykusu ağırdır bilirsin...

Kaçmaya çalışırken bir de ne göresin?
Mantığın duygularından önce uyanıvermiş bile
Elele tutuşup kaçarsınız bütün gücünüzle
Kurtuldum sanırsınız... O anki can havliyle...

Oysa diğer yarın artık yoktur
Geç kalmışsındır duygularını inşa etmeye

Yıkıntıların arasında bi umut ararsın,
Bulamazsın!...
Sen kendini düşünürken;
O çoktan yokolup gitmiştir...
Kimsenin bulamayacağı bir yere...

Duygularınızı dinlemekten vazgeçmemeniz dileğiyle...