Deprem
bir uğultu kulaklarda, son seda..
birkaç saniyede yıkılır dağ taş;
önce sessizlik çöker şehre
toz kaplar her yeri, göz gözü görmez
sonra ardından duyulur feryatlar;
elim bir acı sarar yürekleri
bir baba harabeler başında çaresiz
evlat acısı yüreğinde bir ana
deprem yüreklerde artık, hiç bitmez...
sonra siren sesleri duyulur
acıyı ilan eder gibi.
sıcak odalara buz düşer,
kar yağar umutlara beyaz,
kuşlar uçuşur semada nedensiz
ve kundakta bir bebek
olup bitenden habersiz...
hüzün sarar koca bir şehri,
ağır ağır doğrulur yerinde yaşlı bir kadın
bir boşluğa dalmış ağlamaklı gözler
ve hiçbir daha doğmayacak
yıkılan taşlar arasında, ümitler
ve çocuk;
onun için harabeler oyuncak
elleri buz kesmiş
sıcak umutları avuçlarında
semaya uzatır
oyun kar
açar ellerini
gökyüzünden bembeyaz umutlar yağar
orada
bir kaşık aş,
bir hırka,
orada sığınacak bir yuva
oraya uzanan bir el
orada
bahar olur bir çiçek açınca...
ve çocuk; onun için harabeler oyuncak elleri buz kesmiş sıcak umutları avuçlarında semaya uzatır oyun kar açar ellerini gökyüzünden bembeyaz umutlar yağar
yürekten kutlarım ağbim 111111
Kaleminin her daim Özgür Kalması dileğiyle
Özgürçocuk
Sadece deprem olduğunda değil zaman zaman yazarak hatırlatmalı depremin acı yüzünü...
Her an olacak gibi hazırlanmalı...
Allah büyük afetler yaşatmasın..
Selamlar ...
orada bir kaşık aş, bir hırka, orada sığınacak bir yuva oraya uzanan bir el orada bahar olur bir çiçek açınca...🤐😙👍👍 Üstadım
Yürek imbiğinden süzülenler le gözlerimize şiir düştü kutlarım o naif kaleminizi ..saygılarımı bıraktım güzel yürekli dostun sayfasına..
kutlarım dostum öykü tadında bir şiirdi👍👍👍👍
orada bir kaşık aş, bir hırka, orada sığınacak bir yuva oraya uzanan bir el orada bahar olur bir çiçek açınca...👍
Yaralar sarılır be Mustafa, yeter ki yüreklerimizde ki depremlere dayanıklı olalım, acıları paylaşalım...Kutladım sevgiyle...