Diken/siz Güldür Yalnızlık

-Bu kışta soğuk geçecek can ayaz yüreğim gibi.-

çizmelenmiş bir tarla kurusu hasretim
düzen tutmaz katıksız sürülmelere
ve
zafer sarhoşluğu yaşıyordu ser/vakt düşüncelerim
hasat tutmaz
bağ bozumuna meyilli yüreğim

belki ürküttük sonbahar kuşlarını
belki yarınları unuttuk bugün içinde
hırçın deniz kıyısıydık ?hani ya..-
suyun çığlığına sesimizi astıkta ? kibre yenilmedik biz-
suskun kılıç kınıydık, kan kokardı her bıçkınlığımız
ne geceyi boğduk
ne gündüzü yaraladık
lakin hep celladı sanıldık tan katledilişlerin
yıkandık yunduk temizlendik geldik

dikensiz gül gibi kalmaktı yalnızlık
terli gül yaprağına sevdamızı ördük
-lakin tel örgüde kaldı yüreğimiz-
gün görmeden eriyen kar
bulutsuz bir yağmur
üşümeden, ıslanmadan
tutuşmadan her ateşin alazında..
yanmayı kısmet bildikte geldik

ne çekip gitmek var gönlümüzde
ne yarının korkulu yanlarını düşleyecek düş
sancılı hasretleri çekip sinemize
hayata kükreyen aslan sesine k/asıldı kaldı söylemlerimiz
korkusuzca avaz avaz
haykırdıkta geldik..

bir rüzgar öfkesine sinen düşünce s/eliydik
ve ayaz yemişti özlemimiz
aleve yenik düşen suydu yüreğimiz
bırak bırakta olduğu gibi kalsın acılarımız
toprağın yırtına yırtına bağırmasıdır
ve kinle beslenen ağacın meyvesidir serzenişimiz
bir damlada fırtına koparan
fırtınada kasırga arayan yiğittir fikrimiz
izdüşümüdür bu sitemin
öfkemizde, hırsımızda
Ağrı dağı kadar heybetli kükreyişimiz

- yüreği ellerinde bir çocuktu düşselliğimiz-
daha ölmedik caan ...!!
çivit mavisi gökyüzü
sonbahardan arda kalan birkaç yaprak
ve mutlak bir inançla ekime bağlanan pazar
belki üzerine fazla titrediğimden oldu
belki kışta aradığım yakamozdu
sancısıydı bu iklimin belki
zannetme ki bu mısralarım hırsımdan öfkemden
bunların hepsi sadece bir sitem
eğer gururuna yenik düşersen
bir bilet al gitmeye hazırlanan son gemiden