Dışarısı Kadar Üşüyorum

Penceremde morarıyor güz
Dışarısı kadar üşüyorum
Sesinde rüzgar uğultusu
Odamda kar-çamur...

Küfrediyorum yalın ayak duvarlara
Geçimsiz bir boşluk yüzümde patlıyor
Kanımda bozarıyor renkleri, çiçeklerin
Yine de açıyor çaresiz
Sahipsiz mezarların kalıntılarında, korkak

Dişlerimde kamaşan ateşin, hırsı
Yağız günlerin avlusunda tutsak
Penceremde morarıyor güz
Dışarısı kadar üşüyorum...

02.01.2019
Trabzon