Dokuz Köy Öteden Gelenlerin Rivayeti

soygun sabahı
dolu dizgin koşan dedikodular
ses veriyorlardı
gömleklerin ve ceketlerin iç ceplerinden
onlar çıplak değildi
ellerinde silah yoktu
çünkü yürekleriyle tutuyorlardı
ve gözlerinden kurşunluyorlardı
tek kelime etmezlerdi
iş derlerdi buna
işciler alın teri dökerdi
ve kurumadan öldürürlerdi
hakkını vermek derlerdi buna
asiler sultasında ışıksız herifler
başgöz ettiler çevrelerini
bir hiç için kim yaşardı ki
ansızın var olmuş gibiydiler
şarkısız kalmışlardı bu yüzden
küfretmeye başladılar
kimseye yanaşmadılar
biz her yerde değiliz
çünkü biz gerçeğiz dediler

ne yalan
kimse bir daha onları
görmedi zaten
dokuz köy öteden gelenlerin rivayetidir bu!