Dördüncü Cemre

İlkbahar müjdesiyle düştün havaya
Bir menekşe edasıyla açtın cemrem
Sımsıcaktır nefesin, doldu semaya
Misk-i amber kokuların saçtın cemrem

Bak acı poyraz teslim etti kendini
Serçeyle kanatlanır nameler cemrem
İhsanlar doldu taştı, yıktı bendini
Şahit melekler, aşka ameller cemrem

Yürekteki buzları çözerek suya
Gönl-ü şelaleme doğru aktın cemrem
İşte uyandı, çatlak hasret-i ruya
Rahmet-i bulutla şimşek çaktın cemrem

Dalga dalga olmuş deryadan öpüyor
Kumsalda kulaklarım, şırıldar cemrem
Gurup altında yakamozlar kopuyor
Vurdukça aşk teline mırıldar cemrem

Sonra usulca girdin şule toprağa
Fısılda tohumlara nidayı cemrem
Filizlenerek düştün taze yaprağa
Belli ki sen bu gönlün miladı cemrem

Topraksın sen, yüzünde açıyor güller
Konup bağına ötüşür bülbül cemrem
Dalında taze meyve, tatlanır diller
Zira doyamaz tadına gönül cemrem

Ve nihayetinde başladı izdivaç
Tutuşur eller, olur kördüğüm cemrem
İlahi bir kudretle çizilir mizaç
Beline sarmaşıklar ördüğüm cemrem

Görünce siman çiğdem, çimendir gözün
Güneş tepemde yakar yurdunda cemre
Kırık kaleme vuku sevdadır özün
Şehzade'ye düşense dördüncü cemre