Dört Mevsimine Sevdalı Adımı Unutma

aklım aşk tatilinden döndü
gittiğim yerde en ağır işçisi oldum aşkın
gökkuşağının renginden diktiğim tulumumu
günün ilk saatlerinde çektim sıska bedenime
ne çileler çektim
ne badeler atlattım
sus oldum sus pus oldum
boyun eğdim
yarım kaldım
yoksun kaldım
yoksul düştüm
gecenin ninnisinde bebek biberonuyla
uykuya yattım
öyle bir tatildi ki
iş kazasında aşk tulumumu
karaya çaldım

işte gidiyorsun
kanatları avazı çıktığı kadar niyaz eden
yürek penceremden
ayaklarına dolanmış
iki dirhem bir çekirdek hayalim
göğe yükselen bir nidayla
gitme diyor
gitme

ne kadar umudum kalmış diye
ceplerime bakıyorum
parmaklarıma tutunan keşke'ler
elimi çekmemle
firar ettiler
allah kahretsin

hazin bir söz bırak bana
bir ucundan sen tut
diğer ucundan ben
hadi birlikte çekiştirelim
öyle incelsin ki
ya senin dilini bağlasın
ya da benim
ve son olarak
hayatta kaçırdığım fırsatlar adına
bir noktalama işareti seç
yarım kalan vuslata

sakın ağlama feryat etme
ümidine söyle kesmene müsade etsin
bir niyaz etme dudağını uçuklatmasın
kalbinin sahasına imdat yazdır
ikinci tekil şahıs imdadına yetişsin

kapımın eşiğine dayanmıştı efkar yıllar önce
kader bırakmıştı onu bana
yaşı kaçtı bilemedim
küçüktü o zamanlar
bazen
gecenin ayaklarına dolanır
gün ağarmaya yakın beni de götür derdi
içim burkulur
eğilir kucağıma alıp öperdim
şimdi boyu posu endamı
bir çınar ağacıyla yarışıyor

ne vakit bir rüzgar vursa çehreme
içimin
titrediğini hissederim
kendi yarattığım aşk paniklerimi
bugün toplayıp çöpe attım
üstüne
umudunu çöpte arayan bir yoksulun gölgesi
düştü
dokunma bulaşmasın dedim

ne kadar öfkem heves etse de
suretine esmeye
ses tonumun sırtına alıp
vicdanımı yalayıp geçirtiyorum
açıkta duran hesabımı
toplayıp çıkarttım
kalanıyla ben yüzleşeceğim

sen var git yoluna
dört mevsimine sevdalı adımı unutma