Düşler Sokağı

/öncesinde bir rüyaydı adın; gitme diye ağladığım.../


bir şarkıydı adın sessiz bir gecenin en içinde
benim kuşlardan da küçük olduğum tek bir hecede
yine aynı gecede senin gözlerin yeşildi, bahardı
fonda hiç bilmediğimiz bir şarkı
sanki senin omzunda ki saçlarıma yazılmıştı


sonra tesadüflere inanmadığımı söylemiştim
önce gülmüştün, sonra sevmiştin


bildiğim bir sokaktı bu, düşler sokağıydı adı
içinden milyonlarca şarkının geçtiği, ama birinin bile unutulmadığı
hani küçücüğündüm ya
hani meleklerin sözü vardı ya bu adı olmayan boşluğa
hep sevdadandır derdi annem, içimin düşler sokağında


/bir gerçekti adın; bitmesin diye yazmaya kıyamadığım.../


sen güzel seversin demiştim
güzel gittin


şimdi ben sensizliğe iki kelam dökeceğim
şimdi ben her gece sana selamsız
sana rüyasız
sana hesapsız öleceğim


ve ben sessizce bir kabusu avutmaya çalışacağım
sen çoktan unutmuş olacaksın gördüğün rüyayı
her rüyanın sonunda sana yaklaşacağım
sen her uykunda bensiz bir sona alışacaksın
sana gitmek kolay gelecek
ben unutamayacağım


/hani rüyaların tersi çıkardı çocuk
beni niye kandırdın.../