Düşman Başina

Bir dostum var benim düşman başına,
Gül atıp kafamı yarmayı sever.
Yalvarmam, yakarmam gider hoşuna,
Kalbimi sitemle kırmayı sever.

Ciğerimi söker, ateşe atar,
Sinem yararak keyfine bakar,
Hayrını şerrini göğsüme takar,
İyiden kötüden sormayı sever.

Ummadık zamanda, ummadık yerde,
Ansızın uğratır bin türlü derde,
Gözlerime bağlar bir kara perde,
Yokuştan yokuşa yormayı sever.

İçime; zerrece bir huzur girse,
Yüzümde hafifçe tebessüm görse,
Ne zaman ufacık bir umut verse,
Önüme tuzaklar kurmayı sever.

Bana gönül vermiş, derin bir kuyu,
Kızıl kor içinde, azaptır suyu,
Kendi ağlatırken bir ömür boyu,
Karşımda gülerek durmayı sever.

Adımı düşürür dillerden dile,
Oyalayıp durur haşr'ü neşr ile
Biraz neşe sevinç, biraz da çile,
Beni çamur gibi karmayı sever.

Ta ki her varını benden çekince.
Akıbet takatim, gücüm bitince.
Kendi gül dalında kendi ötünce,
O zaman yaramı sarmayı sever.

28.04.2000