Ecel

Sen gidiyorsun ya, işte böyle her şeyi alıp.
O an bir çığlık yükselir, bağrımın yangınından.
Mahsur kalmış ateşte bir kul, figan içerisinde.
Ecel başımda bekler, ben ise ıssız sokaklarda seni.
Naçizane bedenim yanıp tutuşurken yangınlarda, gözyaşlarım sel olur biçare aşktan.

Ne çare ki ne bir haber, ne de bir gelen var, loş ışıklı sokakta.
Ecel sabırsız bekliyor, aşk ile yanan mağrur soluk ruhumu.
Mazi gelip geçiyor gözümden, ey kara sevdam, ey gül yaram.
Olur ya bir gün geri dönersin diye bekliyordum, gittiğin sokakta.
Sen dönsen de artık geriye, bulamazsın beni kara sevdam, çünkü ecel aldı beni benden...