Efendim Bey Yeminleri

...efendisi olmayan ruhlar ülkesinde yaşarken
adam olmak efendi olmak değilmiş
efendim
olursa ben adam yokluğundan bekledim

ölümün sevdasına kalmış düşkün yürüyen g/özlere
efendime bey beye
hergele olan efendiye çarşur oldu yeminlerim

gül versen efendi oluyorsun
acabayla gözlerine b/akıversem
ne olur demeyin kuş olur uçarsın dağlar ardında
benden sana olan tüm emelime s/ayarsın

şehrin en kalabalık sokak kaldırımında dilenci olsam
kimse b/ana efendim bey diyecek mi?
hayır asla bey demeyecekler...

sonra anladım ki
bey yokmuş biz kendimizi kandırıyormuşuz
ölümlerden günlerim solarken yoruldum yar yoruldum

artık ne dualar nede sürü postuna bürünenler
en barbar
en gerici ruhların akibeti bilinmez
ama bir bildiğim var...
o da alışık olduğumuz haramın zülmüne k/ansa
sürünün ölüsü it'in posttuna denk düşer

_dünde öyle bugün de böyle yürüyor çıkarcılık kiri
insanı insana kırdıranlar yakanların düzenbazlığı
hiç bir yerde yeri yoksa hain uşakların çıkarlarıdır

ne emeliniz nede kemalinize
sizi tarih yargılasa ''itin ölümü yal'' derdi...

bu gönlüm yine yaralar yobazı konuşturan ayaklar
yüreğime yine karalar bağlar
ne gezersin seher yeli bu gönül seni arzular
duruldum dost duruldum

dost bağına b/ağlandım
k/andım
ben canlara yoruldum durdum
yeminler hep yalana boyandı
ne bey ne efendi kaldı yurdumun öksüzleri

efendi görünüp yalana bürünen
bey deyip yılana sarılan beyi beye s/atanlar
nefreti kinden paraya s/ayanlar
çok görülmedi hör görünen canlar

yoruldum dost yoruldum
bu gönlüm hep seni arzular
efendim can dost...

30 07 12 Karataş