Eflatun Gecelere

işte zehir, işte zemberek
çal peşrevden hüseyniden
her makamda havalanır ellerim
bir acı sözde
yahut bir lahavlede
ve dahi, sol göğsüme iğnesini batıran gözde.

gördüm bu sabah açmış
dudakların da küs çiçekleri


Çingene bakışlarıma zafer taşıyan kervanların
hangi çölde kalmış son ayak izleri
gelir mi dersin bize de bahar çerçi başı
Çingene düşlerin
Kirli çadırlarında
En göçebe kuş değil midir sevda

konar mı benim vadilerime de zamansız / zamanlı...

Toprağın kızı doğrulur yerinden
kir tutmaz derler yine de bir teyemmüm
en mubareğinden...
ruhunun zindanlarına bir af
sıyrıl cancağızım
zamanı geçmiş sözlerin senedinden


matemin gelini
kırk günlük kınası solarken ellerinden
kederin tarlalarında mevsimlik işçi
ırgatların sırtından düşerken acının son gömleği
göz yaşı, yalan mabetler de olur mu hacı
olurmuş
mubarek olsun .


hangi derdin saklanır hangi lokmanda ilacı
silsilesi kederin hangi dağın zirvesinde ya/saklı
kuruyan boğazlara bir damla
açılsın okyanusların sandıkları
denizler kurtaramıyorsa
dağa taşa vurmalı beni

bulur mu dersin aradığını
çölde Mecnun'u bulamamışken Leyla
ya bulmalı yahut
yahut
bir Nemrut ateşinde yakmalı beni...


aramak bulmaktan müjdedir derler
salınır gelir bir özge can
gözlerinde sürmesi vefanın çöllerinden
hayal de olsa , sultanlar şahı:
medet senden beklenir


sesimin güvercinleri
kulaklarına tüneyince
bir mutlu çağrı
bir kutlu müjde
eflatun gecelere turuncu dilekler uçur sessizce


gel ey gönlü güzel olanım
gel ey nefesi bahar kokanım
kır dizini
gel ey yar makamına hasret kalanım
haram değil sana bu minder, bu sofra
haram değil sana bu minder, bu sofra...

ALGIN/ 2010