Elasında Buğulu Bakışlar

Duman, duman bakar olmuştu gözleri
Buğulu bakıyordu hayata
Dünya yükü sırtındaymış gibi
Acıdan solmuştu ışıkları
Hassas yüreği kırılmış incinmişti

Sanki soğuk'ta kalmış
Bir çocuk gibi üşüyordu acıdan yüreği
Kızgındı sevdaya aşka
Kızgındı delicesine sevmesine
Kızgındı vefasız sevdiğine
Cezasını kesiyor kendine
Kalbini acıya zincirleyip
Ömrünün baharını kışa mahkum ediyor


Can versem canı olsam
Mutluluktan hediye sunsaydım
Sevgim ona yetseydi
Aradı mutluluk ben olsaydım
Ona gelecek acıları ben alsaydım

Elimden bir şey gelmiyor
Ne merhem ne doktor olamıyorum


Canım onun mutluluğu olsa
Gözüm kırmadan verseydim
Bir gülümseyişine
Ömrümden bir gün ver
Deselerdi hepsini verseydim
Ben onu mutluluğa mahkum edip
Gönül mevsimine
Yazlar baharlardan hediye etseydim

Hiç bir işe yaramaz bu canım
Onun için ağlamaktan başka
Gözyaşını bile silemiyorum
İyileştiremiyorum yaralarını
Onun için tek yapabildim
Allaha dua ediyorum
Mutluluktan güneş olsun
O sevdiğine diyorum


not:(mutlulluğu en çok hak eden ondaki gibi bir kalbin kimsede olamıyacagına inandığım o insana İsmet Erkabaktepeye hitep ediyorum )