Elveda ve Sen

Ey yar
yırtılırken gitmelerim de mavilikler
göğsünün dipsiz limanında bir buğulu bakış bıraktım

sorma
yağmurları örterken kirpiklerimde.
karanlıklar yükledim gözlerime gecelerden
sabahlar senin olsun

hoşça kal
bir dilsiz elveda ve sen....
ardımda hançer yarasıdır sızlayan

öyle işte
yokluğunu söyleten sessizlik gibidir her şey
çağırsam lal düşer dudaklarımda
çığlıklar savrulur dilimde
adın ahıma karışır
kırılır aynası avuntuların

gitmek..
kaybetmektir zamanı ömür payından
yırtık bir resmin solgun ve yorgun renkleri
misali umarsız
bütün yarınlara dargın

sen bilmezsin.
kırdığım kalemlerim de ölür şiirlerim
yokluğuna gömdüğüm kaç şikayet
vurulur çarmağına uzaklığın
sakınırım yazmaya adını kanayan satırlarda
sen görmezsin......