Emanete İhanet

ihanet değil midir hiç durmadan
insanı yabanileştiren
dillenip döllenen
döllenip göllenen

insanlığın görkeminden nasıl uzaklaştıysa öyle
düzensiz düzeniyle kafalarınızı soktu çöpe
boynunuz kıldan ince

parayla değil nasılsa
sırayla
düşürdü yanılsamaları parmak uçlarınıza
bir avuç ışığınızla
yüzünün karasını silemezsiniz

göldü, döndü ırmağa, döküldü okyanusa
bastı kalleşliğin mührünü, toprak devirdi
soldu yeşilin en yeşili
ezip geçti
kaldınız boynu bükük şakayık gibi

sonbahar gelip dikildi başınıza
gözyaşınızı kana, kanınızı odalarınıza döktü
düşleriniz düştü duvarlardan
bakın tablolarınıza gülen bir fotoğrafınız var mı
gecesi gündüzü katık bir yaratık

cırcırböceklerinin ağustos türküleri kulaklarında
tuttu tükenmişliğin aynasını yüzünüze
küçüldükçe küçüldü gölgeniz
piyanoyla başladı orkestrayla devam etti
inledi damarlarınızda rapsodi

öpüştü ölüm uykusuyla, bütün ışıklar uykuda şimdi
yüzünüzde sarı sabır, teniniz söğüt serinliği
düştünüz hayatın eprimiş gözlerinden
batmış bir sandala döndü diliniz

kesti suyunu fidelerinizin büyüyemezsiniz
çiçekleriniz çekildi kendine, siz çekildiniz
çığlıksız gömüldünüz kaoslara
aklınız nereden çatladıysa oradan geçti
üşüdü parmaklarınız yağdırdığı karlardan

patlattı tekerini uygarlık arabasının
cellat ritmiyle
size bu kaçıncı fiske
vardığınız her noktada merkezi kaybettiniz
ne ayıp ne de günah, kimin safsatası bu
alnınızda yazılı, kadere mültecisiniz

avcı oyunlarında
kurşunlar altında
tüyler gibi düşürdü kuşları serçeleri
ağıtları geçirdi sokaklarınızdan

dalgaların dövdüğü gibi körfezi
vurmayı öğrendi
sırtınızda durmayı

kaç ışık birikimi kurtarır sizi
payınıza düşen
zül ile kül

*Müsadenizle