Emmabadü

'bundan sonra'



Bilmediğin diyarlarda

Ya da başucunda

Kimsesiz bir yavru nefes almakta

Küçümen elleri kimsesizliğe sarılı

Rüzgâr koluna eşlik ediyor

Hayaller azık

Dünya ona hep kazık



Burada zulüm bir başka

Top tüfek değil

Gözler yere boyun hep yere eğil

Sert bakışlar eziyor minik yüreği

Kimi olan bilir mi kimsesizi



Dört duvar ötesi karanlık

Zaman manasız asır bilinmez

Kimine dert kimine ölüm değmez

Bir yavrucağın yüreğine değer

Kirli eller paslı gözler

Ve nefret gerisi teferruat



İnsanlığı askıda bırakmış

Çıkıvermiş meydana akmış

Göğsü kabarık adı insanmış



Sen bilmezsin gülüm

Bilmezsin kimsesiz canları

Acımakta acaba hangi yanları

Bin kurşun acıtır mı?

Yüreğine değen bir sızı kadar



Ne el uzanıyor hayata ne de göz

Sana yaşamak neymiş otur

Ve mahkûm kal

Nefesini salıver

Dört duvar dikenli eller

Karanlık gözler

Seni rüyanda bile izler



Düş yasak, hayalde kota var

Bir papatya bile açmaz

Bahar senin neyine der

Ve yenir bir keder

Yok olsun

Yoklukla dolu bedenim

Varlığı alfabede okuyan gözlerim



Hayallerimi giydirin cansız bedenime

Hiç görmediğim çiçekleri serpin

Koklamadığım ıtrı sürünün

Düşlerimle gömün

Bana sen lazımsın 'ölüm'