En Görünmezlerde Gördüm Seni...

Gece karanlığını sevmeyi öğrendim biçare
Yıldızlar gözlerime düşmeden önce
...tutuşmadan gözlerim...

Sanmaki yokluğunda boğulmuş, tükenmiş sevdam
Sen ki her acıda kat kat çoğalan...
Kendimi ararken boşlukta, olmaktan korktuğum yerde
Kalmadı artık ne gücüm ne sürurum
Kalan birtek gururken geride, uğruna tükettiğim...
...
Kar yangınları bu içimdeki, neye yarar
Gönlüm ,bir kor ateşinde donar, giderken bakışındaki
Bilseydim apansızca gitme ihtimalini
Silerdim hayatımdan tüm ihtimalleri
Gelmelerin olsaydı hep, zamanın koptuğu yerde
dursun tüm saatler.....
Hasret rüzgarı, vuslata kavuşmak hayalinde,
Vehminde tutar Donkişotluğu hep vuslatın
Bilmezki firkati sessiz bekler pusuda

En görünmezlerde gördüm seni gecenin
Yakamoz yansımasını bozan
ufuktaki küçük bir kayıkta
Sen diye düşerken, kayan her yıldızda...
...
/Yalnızlık soğuk, titrek yüreğim sıtmalı gecelerde
Sıcak sen dukunuşlar yok şimdi
Teğet geçmiş tenimde.../
Yokluğun öyle hasret doluki
Hayatımdaki hiçbir ?'yok''u bu kadar sevmedim
Sen yaşadığım değil, yaşamadıklarım,
En uzağımdaki en yakınımdın

Anılar tek avuntu şimdi fikrimi kovalayan
Geleceği geçmişten sorgulayan bir tokat gibi
Çarpar herdem yüzüme firkati...

Büyüyor gecelerde sızım, paranoyak bir boşluğun nefesinde
Arada bir uğruyor intihar fikri,
Önce dalıyorum düşlere çölde serap ümidiyle
Sonkez Ay'a bakıyorum, silüetindi gülümseyen
O kadar şeffaftıki geçiyordum içinden
Açtım gözlerimi ve yoksun sen...