En Sonu Sendin İlk Başlangıcımın

?'En son sana, en son sana vuruldum ?'
Diyordu. Müzeyyen Senar...


//Yere düşmüş bir ayna gibi
Paramparçayım.//

Şimdi hangi s/özün beni eski halime getirebilir,
Hangi lafına sığınır kalbim eskisi gibi...

Yeni açmaya başlamışken çocuksu düşlerim
Yangından kalan küllere döndüm
Susamışken bu kadar bir yudum tebessüme
Kursağımda bıraktım bir dilim umudu...

//...Y/ak z/aman gecikme .//


Vurur cemresi her dem
Yalnızlığın yüreğime...
Adım adım dokunur
Ayrılığın sancısı hislerime...
Bir dikişte içip bitirsem bütün suları
Yine de söndüremez içimdeki ateşini...


Ah bilsen!
Şu taş kaldırımlara eş değer yüreğini
Hangi boş anımda
Ç/aldın ki kalbimi...
Ç/ağlamak mı arasında kaldım sükûnetlerimin...


Sustum.
Ve yüreğimi delip geçerken her biri satır boşluklarında
Kendime laf geçiremedim.
Biliyorum son baharını yaşıyorum aşkın
Söylesem boş şimdi kafiyesiz bütün şiirlerin rengi..


Dolu sağanakları yağıyor üzerime
Katre bir zamanda
Lal kapılarla kavga ediyorum,
Asılı portrelerde yağan kar yağışı
Ve çatlayan tenimin sızıları
Acıtıyor bedenimi...



//Sorma halimi...
Eriyip giden mum gibiyim,
Son mürekkebimi senin için s/akladım
Son dua'mı da...//
En son sana vurulmuştum aynaya baktığımda
ve en son seni gördüm gece rüyamda...